Het leek één van de slechtste competities uit de historie van SVO-tafeltennis te worden. Uiteindelijk viel het nog mee. Geen kampioenen en drie degradaties, maar het zag er lange tijd veel slechter uit. In de laatste ronde van de najaarscompetitie hadden een paar teams van SVO-tafeltennis nog een taak te vervullen. Dat gold niet voor de eerste drie teams. Het eerste team leek nog te moeten uitkijken om niet op de vierde plaats te belanden. Er dreigden drie teams uit de landelijke 3e divisie te degraderen, en dat zou hebben betekend dat de nummers 4 in de hoofdklasse nog een beslissingswedstrijd voor handhaving hadden moeten spelen. Omdat SVE 2 zich echter op de slotdag op wonderbaarlijke wijze in de landelijke competitie handhaafde was dat niet nodig en kon SVO zonder enig risico naar de uitwedstrijd tegen het al gedegradeerde Woerden 1. Hoewel het een sfeervolle wedstrijd was, had Arjan Weergang zich zijn 45e verjaardag, nota bene in zijn woonplaats, toch iets anders voorgesteld. Edwin Deisting was de eerste speler ooit die Arjan in Woerden wist te verslaan. De overwinningen op Mark Makkink en Stefan Bont telden toen niet meer zo. Hans Hoekstra won van Makkink. Misja Heller moest afsluiten met een nul. Omdat Elan 1 met liefst 9-1 van Hilversum 6 verloor eindigde SVO toch nog op de 3e plaats.
Het tweede team was al gedegradeerd, maar verliet de hoofdklasse met opgeheven hoofd door in de slotwedstrijd tegen Over’t Net 1 met 6-4 de eerste overwinning te boeken. Lang ging het gelijk op. Alex de Nas won een lang duel van Jeroen Schuurman, Jan Willem Rouwhorst was niet opgewassen tegen de enorme variatie en tactiek van Juliet van Veen. Igor Heller won opmerkelijk makkelijk van Wander Rolsma, maar het dubbel ging weer verloren. Jan Willem scoorde tegen Schuurman eenvoudig 3-2, maar Alex had tegen Rolsma weinig te vertellen. De doorbraak kwam in de zevende wedstrijd: Igor won voor het eerst in 28 jaar en 23 duels van Van Veen, al was zelfs een 10-1 voorsprong in de 5e game nog maar net voldoende. Jan Willem maakte tegen Rolsma 5-3. Igor verloor nog wel van Schuurman, maar Alex wist ondanks drie matchpoints tegen Van Veen ook te verslaan.
Team 3 gebruikte de onbelangrijke wedstrijd tegen Hoogland 1 om Wim Oskam na een lange afwezigheid zijn rentree te laten maken. Helemaal vlot ging het nog niet, maar Wim wist er in ieder geval één te winnen. Richard Jansen en Jeroen Mol deden dat ook, maar werden wel verrast door de opmerkelijk sterke invaller Jesse Coljee. De 7-3 nederlaag deed er voor SVO niet toe, maar Hoogland wist zich daardoor in de 2e klasse te handhaven.
Het vierde team speelde 5-5 tegen TVS 3 met drie winstpunten van Gerald Boers en twee van Laurens Jan Bosman. De Scherpenzeelse heren hadden geen moeite met de listen en lagen die Sander Stel hen probeerde op te leggen. SVO kwam hiermee één punt tekort voor de 4e plaats en moet vrezen dat de 36 punten niet voldoende zijn voor een voortgezet verblijf in de 3e klasse.
Voortzetting van het verblijf in de 3e klasse was voor team 5 als heel lang geen optie meer. Wel leverde dit team een aantal unieke prestaties. Nooit eerder haalde een SVO-team in de eerste 5 wedstrijden slechts 1 punt, en ook nooit eerder wist een SVO-team in de tweede helft van de competitie zijn totaal maar liefst drie keer te verdubbelen. In wedstrijd 6 van 1 naar 2, in wedstrijd 8 van 2 naar 4 en in de slotwedstrijd van 4 naar 8. Van de vier punten tegen ’t Gooi 1 waren er echter drie gratis doordat ’t Gooi maar twee spelers had. Ferdi Dres besloot de competitie met een winstpartij, hij heeft vier van de vijf “echte” punten gehaald. Remco de Jong en Jeroen Schalkwijk wisten niet te winnen.
Team 6 eindigde ook op de 5e plaats maar omdat zij dankzij 5-5 tegen kampioen ATC Almere 5 hun puntentotaal op 44 wisten te brengen is hun plek in de 4e klasse veilig gesteld. John Roelofsen en Ron Tahey wonnen allebei tweemaal, Rene Rijpkema scoorde het vijfde punt.
De missie van team 7 slaagde net niet. Ze gingen als koploper met 3 punten voorsprong de laatste ronde in, maar kwamen tegen Iduna 3 niet verder dan 6-4, ondanks dat ook Iduna een man miste. Melvin Koole en Frank Willemsen konden beiden nog één wedstrijd winnen, Jaco Sterkenburg slaagde daar niet in. Drie dagen later versloeg concurrent Gispen 8 hekkesluiter Maarssen 8 met 9-1, kwam daarmee gelijk met SVO en ging door het betere onderlinge resultaat met de titel aan de haal.
Het achtste team sloot af met 6-4 verlies tegen Huizen 11. Jan Krijger won evenals vorige week driemaal, Carl Weber scoorde het vierde punt. Met die winstpartij kwam ook een einde aan een in ieder geval zeldzame en wellicht zelfs unieke reeks. Carl heeft van begin 1949 tot en met eind 2013 onafgebroken in de NTTB-competitie gespeeld. Na 65 jaar neemt hij samen met Karl Rüter (40 jaar competitie) een kleine pauze. Niet omdat hij niet meer kan spelen, maar om teamgenoot Ad Korll de tijd te geven te herstellen van een forse operatie.
Het eerste jeugdteam sloot de competitie prima af met 6-4 winst op koploper Shot-Soest 3. Raymon Koole won er drie en eindigde met 28 uit 30 als beste SVO’er van deze competitie. Tom de Waardt en Sam v.d.Heijden wonnen er allebei één. Achteraf bleek dat SVO veel dichter bij het kampioenschap was dan ze ooit hadden gedacht, omdat ATC Almere 5 uitgleed was één punt meer tegen Shot voldoende geweest.
Het derde team kon zonder Morris Drost niet veel uitrichten, 0-10 verlies tegen Shot-Soest 5.
De Marehal was tijdens deze laatste ronde helemaal vol. Alle wedstrijden in de laatste ronde van de laagste jeugdklasse in afdeling Midden-Nederland worden altijd in één zaal gespeeld en deze competitie was dat bij SVO. De 18 startersteam zorgden voor een goed gevulde zaal. Winnaar werd Hilversum 11, SVO 4 eindigde op de 16e plaats.