De voorjaarscompetitie 2015 begon met hoop op een paar kampioenen. Na de eerste drie ronden leek dat ook te gaan gebeuren, maar geleidelijk zakten de koplopers terug, totdat na ronde 8 nog slechts het zesde team aan kop stond. Maar de laatste week maakte alles goed en zorgde er voor dat deze competitie één van de meest succesvolle competities uit de 64-jarige historie van SVO is geworden.
Na een onafgebroken verblijf van 11 jaar in de hoofdklasse was SVO 1, vooral door het ontbreken van Misja Heller, naar de 1e klasse teruggevallen. Dat verloren terrein werd in één keer teruggewonnen. En hoewel Huizen 2 dichtbij bleef en in ronde 8 zelfs even de kop overnam, stonden de SVO’ers op het moment dat het echt moest. Huizen werd met 7-3 teruggewezen. In de slotronde had SVO aan 2-8 winst op nummer vijf Bijmaat 4 voldoende. Geen vanzelfsprekende uitslag, maar Bijmaat maakte het wat makkelijker door kopman Rens van Boxtel aan de kant te laten. Desondanks kwam Bijmaat door verlies van Misja Heller tegen Jesper Rademaker en van Hans Hoekstra tegen hoge ballenspecialist George Lucardie met 2-1 achter. Daarna werd er echter geen punt meer weggegeven. Arjan Weergang bleef gewoon ongeslagen, waardoor hij de competitie besloot met 29 uit 30. Hans won van Rademaker en Marcel Nieuwendijk en eindigde op een goede 80%. Misja won er ook twee. Huizen kwam tegen Over’t Net 1 niet verder dan 5-5, waarmee SVO uiteindelijk een voorsprong van 5 punten had.
Voor het tweede team dreigde de competitie na ronde 8 als een nachtkaars uit te gaan. Ondanks een ijzersterke Jan Willem Rouwhorst (tot dan toe één verliespartij) was SVO naar de 3e plaats gezakt achter Elan 2 en Huizen 3. Maar de inhaalweek veranderde alles. SVO boekte in Culemborg een onverwacht ruime 1-9 overwinning op Gispen 2, Elan versloeg Huizen, maar slechts met een kleine marge van 6-4. Daardoor zag het er ineens heel anders uit. Elan en SVO op 60 punten, Huizen op 56. En dat betekende een echte finale in de slotronde tussen SVO en Elan. Het eerste duel was in 5-5 geëindigd, maar Elan won in dat duel drie games meer. Eigenlijk was dus alleen 6 of meer punten voldoende voor SVO. Het duel begon goed met winst van Mario Weergang op Rick de Jong, maar daarna verloor Jan Willem onverwacht royaal van kamikazepiloot Tobias v.d.Horst. En toen Igor Heller verloor van Stefan Berkhof leek winst bijna onmogelijk. Dat het dubbel door SVO werd gewonnen was niet verrassend, Jan Willem en Igor hadden alle dubbels tot nog toe gewonnen. Jan Willem herstelde zich goed met 3-0 winst op De Jong. Mario kwam 2-1 voor tegen Berkhof die het op leek te geven maar toch terug kwam en 3-3 maakte. Een gelijkspel werd steeds waarschijnlijker, en in dat geval zouden SVO en Elan op gelijke hoogte blijven. Dan is het onderling resultaat beslissend, en omdat ook dat dan gelijk zou zijn de games uit die wedstrijden. Bij 3-3 stond SVO over twee wedstrijden nog één game achter. Igor sloeg een goede slag door Van der Horst in een tactisch schaakspel met 3-0 te kloppen. Jan Willem volgde met 3-1 winst op Berkhof. En plotseling was winst weer binnen bereik. Igor slaagde daar tegen De Jong net niet in, maar won wel twee games waardoor SVO de gamestand over twee wedstrijden op 39-36 bracht. Elan kon dus op zijn best nog in games gelijk komen, en in dat geval zouden de gamepunten beslissend zijn. Ook daarin had SVO al een voorsprong genomen. Sterker nog: Mario hoefde in de slotpartij tegen Van der Horst maar 5 punten te maken in 3 games. Dat was geen moeilijke opgave. In de eerste game haalde Mario er al zes. Om aan alle onzekerheid maar een eind te maken (de gamestand was wel bekend, maar zelfs Igor had de puntenstand niet per game bijgehouden) won Mario de tweede game. Dat Van der Horst 2-3 won en de eindstand op 5-5 bracht maakte niet meer uit.
Maar nog was het kampioenschap niet zeker: Huizen kon bij 9-1 winst op VTV 4 nog zowel Elan als SVO passeren. Dat gebeurde niet. Huizen kwam tot 5-1, maar het werd uiteindelijk 7-3. Daarmee is ook het tweede weer terug in de hoofdklasse.
De derde kampioen was team 6. Zij begonnen bescheiden, maar namen in de vijfde ronde de koppositie over van Laren 3. Opmerkelijk was dat SVO en Laren vervolgens vier wedstrijden lang steeds dezelfde uitslag boekten, waaronder een onderling gelijkspel. SVO behield daarmee steeds 2 punten voorsprong. Daardoor was 8-2 winst op hekkesluiter VTV 12 voldoende voor promotie naar de 4e klasse. Dat bleek geen probleem. VTV kwam slechts met 2 spelers opdagen en die boden nauwelijks tegenstand van betekenis. In nog geen twee uur tijd haalden Jan Krijger, Melvin Koole en Frank Willemsen de resterende zeven wedstrijden naar zich toe, en met deze 10-0 was het kampioenschap zeker. Laren bleef tegen Huizen 8 steken op 5-5, wat het verschil deed oplopen tot 7 punten. Een fraai kampioenschap, met als basis de scores van Jan, die als enige SVO’er de 100% score tot het einde wist vast te houden. Melvin speelde met 75% ook een uiterst degelijke competitie, waardoor de 55% van Frank en de nuttige 47% van Piet Meulepas voldoende was.
Wel betekent dit dat SVO nu geen teams meer heeft beneden de 4e klasse. En dat is sinds de invoering van de 5e klasse in 1972 (!) (de 6e klasse kwam er pas in 1988 bij) niet meer gebeurd.
Het enige team dat nog kon degraderen was het vierde. Gezien het feit dat dit team er al zeven competities op rij in was geslaagd niet in dezelfde klasse te blijven was degradatie ook verwacht. De vooruitzichten waren ook slecht. De achterstand op Good Luck 3 was slechts één punt, maar Good Luck heeft een geslepen en zeer ervaren team met bovendien de bijna onverslaanbare Gerard van Giessen in de gelederen. Maar met dit SVO-team weet je het nooit. Al bij 0-1 versloeg Ferdi Dres Van Giessen en daarmee was er plotseling perspectief op winst. Maar na nog een winstpartij van Ferdi, één van Jeroen Schalkwijk, één van Remco de Jong en het dubbel was het toch pas in de slotpartij Ferdi die tegen Frank van Giessen het zesde punt maakte. Daarmee passeerde SVO Good Luck en handhaafde het zich op het allerlaatste moment toch nog.
Voor team 3 was er niets meer te winnen of te verliezen. De slotwedstrijd tegen Gispen 1 werd door driemaal Helmut Vianen en driemaal Jeroen Mol met 4-6 gewonnen. Joran Veldkamp had even zijn avond niet, hij won niet. Dat had wel tot gevolg dat Gispen zich op de valreep nog in de 1e klasse handhaafde. Het derde heeft een uitstekende competitie gespeeld en waar vooraf handhaving het hoogst haalbare leek is het met 56 punten moeiteloos op de 3e plaats geëindigd.
En ook voor team 5 maakte de slotronde niet meer uit. Het 7-3 verlies tegen SVE 10 met twee punten van Ron Tahey en één van Rene Rijpkema had alleen tot gevolg dat SVO van de 3e naar de 4e plaats zakte. Maar met drie man net boven de 50% was de totaalscore royaal voldoende voor een volgend verblijf in de 4e klasse.
Het tweede duoteam kon de laatste plaats niet meer ontlopen waardoor de 0-5 nederlaag tegen kampioen TVP 2 er niet meer toe deed. Koen Bosboom en Laurens Jan Bosman konden solo geen punten maken, het dubbel van Sander Stel en Jan Schwartz ook niet.
Het eerste jeugdteam verloor met 7-3 van Over’t Net 3 en gezien de hoge klassering van dit team was dat zeker niet slecht. Raymon Koole won er twee, Tom de Waardt één. Voor Frank Oskam is dit kaliber spelers net iets te goed.
Het tweede team won dankzij driemaal invaller Martijn de Man, tweemaal Marc Hendriks en éénmaal Jasper Moons met 3-7 van Bijmaat 4. En daarmee kropen zij weer dichter naar de tweede plaats toe, in deze klasse gezien de enorme voorsprong van Hilversum 10 de hoogst haalbare. Team 3 verloor met 6-4 van Bijmaat 3, met tweemaal Lucas Karssen en éénmaal Levi Reijnen. Team 4 had het makkelijk tegen ATC-Almere 7: 0-5 voor Sebastiaan Baek en Tim Blom. SVO 5 verloor met 3-2 van Shot Soest 8, waarbij Erik en Mike Eimers elk voor een punt zorgden.